ნატვრის ხედ წოდებული ნაგვის ხე

თითქოს დიდი ხანია კერპებს თაყვანს არ ვცემთ და საკუთარ თავს ცრუმორწმუნედ არ აღვიქვამთ, მაგრამ ამ საკითხისადმი, სამწუხაროდ, ზოგჯერ პირველყოფილი დამოკიდებულება გვაქვს.

ალბათ ყველას, ბავშვობაში მაინც, გაუმხელია ნატვრის ხისთვის სურვილი და გამოუძებნია  ნატვრის ხეზე შესაბმელი ოცნება?!… მითუმეტეს, რომ საქართველოს ტურისტულ ობიექტებსა და ეკლესია-მონასტრების მიმდებარე ტერიტორიებზეც კი მათ მრავლად ვხვდებით.

ხის ერთგვარი „გაკერპება“  მხოლოდ ქართული ფენომენი არ არის. მისი ფესვები გაცილებით ადრეულ ხანებში ინდურ მითოლოგიაშიც გვხვდება. ინდოეთში, კერძოდ, ქალაქ პუტაპატში უკვე 1000 წელიწადზე მეტია ზრდას განაგრძობს ხე, რომელსაც ღვთიურ ხედ აღიქვამენ და მის სანახავად მთელი მსოფლიოდან მოდიან. მიიჩნევენ, რომ ამ ხესთან გულწრფელად ჩათქმული სურვილი აუცილებლად ახდება.

“… ნატვრის ხეზე არაფერი გსმენიათ დავიჯერო? ან ცხვირსახოცი არასოდეს შეგიბამთ? კოჯორში მთაზე პატარა ეკლესია და ნატვრის ხეა, ტაძრამდე სანამ მიხვალ. ასეთი რწმენა არსებობს, რომ ვინც იმ ადგილას პირველად მიდის, თუ სურვილს ჩაუთქვამს ნატვრის ხესთან და ნაჭერს შეაბამს, აუცილებლად აუსრულდება. მე ჩავიფიქრე ერთი სურვილი, ცხვირსახოციც შევაბი და ამისრულდა კიდეც ზუსტად 3 დღეში…” მსგავს შეტყობინენებს ფორუმზე უხვად ვხვდებით.

იქნებ მსგავსი დამოკიდებულება საზოგადოების მძიმე მდგომარეობით არის განპირობებული, როცა ნუგეშის პოვნას ყველაზე მარტივი გზებით ვცდილობთ?! იქნებ აღარც გვჯერა, რომ ნატვრის ხესთან ჩათქმული სურვილი ახდება, ან იქნებ მავნე ჩვევად გვექცა და ნაჭერს ისე ვნასკვავთ ხეზე, სურვილი არც კი გვახსენდება?!… თითქოს ერთგვარ რიტუალად იქცა მასთან მისვლა და სურათის გადაღება… მაგრამ ზურგს მაინც ვერ ვაქცევთ და არც გულგრილად ვტოვებთ!

გაზაფხულზე მეგობრები ნარიყალაზე ავედით, სადაც უფრო მეტად ნაგვის ხედ ქცეული ნატვრის ხე დაგვხვდა... ჩვენი ყურადღება „ნატვრის ხის“ ტოტზე ჩამონცობილმა ალკოჰოლური სასმელის ბოთლმა მიიპყრო. მეგობრებს გადავხედე და ვუთხარი: ძნელი გამოსაცნობი არ არის ამის გამკეთებელმა რა სურილი ჩაუთქვათქო...

რამდენიმე დღეში, ბათუმში „ჭაჭის შადრევანის“ მშნებლობის შესახებ უკვე ყველა საუბრობდა! :)